Oproep voor gedeprimeerde gedichten!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je gedicht op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij
plaatsen je gedicht, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze
site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang
en precies als de vloed van je tranen.
Even staat alles stil
FukkelHet water stroomt langs mijn voeten
Een zweetdruppel over mijn rug
De zon op mijn huid
Mijn blik naar achteren gericht
En daar straalt zij
De zon zelve
Haar blik kan liefkozen
Maar ook doden
Met die felle schijn
Ik zie de rots in de branding
Een sprong in het diepe
Duiken in onbekende
Even zie ik haar niet meer
Totdat ik weer boven kom
En zij mij vult van verlangens
Haar bruine huid op het witte strandAlles waar een man zich voor zou geven
Zij laat handen beven
Even staat alles stil
En zie ik mijn toekomst voor me
Onder het wateroppervlak
Drukte die van boven niet te merken is
Ik word naar beneden gesleurd
Alles vervaagd om me heen
Volg de sleur
